Wiera Morozow

Ojczyzną jej matki była kraina płynąca wódką, zimnem i latami krwawej historii. Nie przeszkadzało to jednak pewnemu młodzieńcowi z dużą fortuną na koncie bankowym, aby pobaraszkować z pełniącą w tamtym czasie funkcję pokojówki matką Wiery. Cóż, w rezultacie tego szybkiego romansu powstała właśnie ona.
Dziewczynka nigdy nie miała zostać przedstawiona swojemu ojcu, ponieważ matka zaraz po wiadomości o zaciążeniu rzuciła pracę i wróciła  do rodziny, gdzie Wiera wytrzymała aż do 15 roku życia. Jej ambicje sięgały wyżej niż  podawanie kolejnej butelki wielkiemu wujkowi i wycieranie kurzy na ozdobnych szafkach ciotki.
Jakimś sposobem zmusiła matkę do wyjawienia jej prawdy o drugim rodzicielu. Ta informacja zmieniła jej podejście do otaczającego ją świata. Zaczęła się uczyć języka i nawet wysłała swój pierwszy list do ojca, który, wielce zaskoczony pojawieniem się dziewczynki zdołał nawet odpowiedzieć między jedną imprezą, a drugą.
W wieku 18 lat Wiera spakowała swoje rzeczy i opuściła dom rodzinny po wielkiej kłótni z matką. Gdzie wyruszyła? Ach, mało oryginalna z niej osóbka. Ku przygodzie! Przez 2 lata podróżowała za pieniądze ojca, oczywiście. Przez Polskę po Szwecję i Norwegię, Francję, Anglię, aż w końcu trafiła do Los Angeles, gdzie swą siedzibę miał jej ojczulek.
Wiera została przez niego całkiem miło przyjęta. Jakoś udało jej się wpasować w tamtejszą kulturę i dostała się nawet na studia.  Jako że od zawsze interesowała się zarówno medycyną, jak i ludzkim umysłem, to wybór był prosty - psychiatria. Zajęcie dla ludzi z wybujałym ego, którzy najczęściej bardziej potrzebują pomocy kolegów niż ich pacjenci. Lata te minęły jej na zamykaniu  pewnych rozdziałów, takich jak jej relacje z matką, oraz powolnym przygotowywaniu się do dorosłego życia. Studia skończyła z wyróżnieniem i bez problemu przeszła do kolejnego etapu w swoim życiu.
Psychiatria, która z początku była tylko i wyłącznie nastoletnim wybrykiem, wraz z latami nauki stała się dla niej naprawdę fascynującą rzeczą i o ile niektórzy koledzy z jej kierunku nie zamierzali wiązać swojej kariery tylko i wyłącznie z tą dziedziną, o tyle Wiera była przypadkiem beznadziejnym, zamierzającym poświęcić cały swój umysł na leczeniu najgorszych przypadków.
Te najgorsze przypadki znalazła w internecie, gdzie o swoich poszukiwaniach ogłaszało jedno z więzień. Cóż to było za wyzwanie dla tak młodej osoby! Jak się można spodziewać, dziewczyna popędziła na rozmowę kwalifikacyjną i dostała się jako praktykantka do więzienia o zaostrzonym rygorze. Staż minął jej w miarę spokojnie, nikt jej nie nękał, a rozmowy z więźniami były doprawdy fascynująco wciągające. Po upływie darmowego stażu Wiera dostała posadę jednego z trzech psychiatrów w więzieniu.  Jednak wiadomo, o ile krótki staż minął jej doprawdy szybko i bezboleśnie, o tyle wieloletnia praca w takim otoczeniu podziałała na jej umysł równie dobrze jak mikser na jajka. Przeżyła tam chyba wszystko co miała przeżyć. Miłość, żal, ból, strach, radość itp. Itd. To było jak choroba przenoszona poprzez rozmowę. Wiera czuła jak jej umysł musi opierać się złu płynącemu od psychicznie chorych morderców, gwałcicieli i innych zwyrodnialców. Jej fascynacja ich umysłami gdzieś umknęła a to, co ją zastąpiło można było po prostu nazwać obrzydzeniem. Obrzydzeniem do siebie samej i otoczenia.
W końcu w wieku 30 lat samotnego życia, w którym każdy dzień kończył się kieliszkiem tequili i przynajmniej trzema papierosami, do jej uszu doszła wiadomość o śmierci matki, która, ku jej wyraźnemu zaskoczeniu bardzo ją zabolała. Jednak zamiast na pogrzeb postanowiła się udać na wakacje i odpocząć od tego całego życiowego syfu który na nią spływał.
Australia była spontanicznym wyborem. Gdzieś, w głębi jej duszy obudziła się ta pełna życia podróżniczka, która zapragnęła udać się w tygodniową podróż do Australii. Tak właśnie znalazła się na pokładzie samolotu. Wracająca z urlopu, na którym głównie zwiedzała, leżakowała na plaży i "bawiła się z kangurami" , bardzo zmęczona na ciele i umyśle pani psychiatra. Co będzie dalej? Kto wie.

- Potrafi udzielać pierwszej pomocy,
- W więzieniu przeszła szczegółowy kurs samoobrony,
- Umie rozpoznawać ludzkie emocje i szybko odnajdywać się w sytuacjach kryzysowych,
- Potrafi manipulować ludźmi, ale też ulżyć im w stresie i zgryzocie,
- Mimo całego pijaństwa i papierosów - jest wysportowana,
-  Zachowuje spokój nawet w najtrudniejszych sytuacjach,
- Oglądała dużo seriali o różnej tematyce, być może telewizyjna wiedza jej się przyda.

△ JĘZYKI:  angielski (biegle), rosyjski (biegle), francuski (komunikatywnie)
△ ZAWARTOŚĆ BAGAŻU: szampon, szczoteczka do zębów, pasta, krem ujędrniający do twarzy, szczotka do włosów, paczka żyletek damskich, workowate spodnie aka piżama, kosmetyki do makijażu (tusz, fluid, puder, kredka, szminka, róż), cążki do paznokci, nożyczki do skórek, pęseta, małe lusterko, scyzoryk, dwie obcisłe bluzki bez ramiączek, top, jeansy, przewiewna sukienka, 2 pary spodenek, ciepły sweter, bluza, okulary przeciwsłoneczne, kapelusz, japonki, klapki, trampki, adidasy, trzy przewiewne bluzki z krótkim rękawkiem, bielizna, dwuczęściowy kostium kąpielowy, ładowarka do telefonu, telefon, aparat, dziennik, dwa czarne długopisy, słuchawki, książka, pamiątkowy nóż w ozdobnej pochwie.
△ INNE: - Nie jest do końca zdrowa psychicznie,
- Rzuca sarkazmem na lewo i prawo. Niczym wściekły pies,
- Kiedyś bala się pająków i węży, jednak na studiach skutecznie wyleczono jej z tej przypadłości.
- Mimo swojego zawodu nie przepada zbytnio za ludźmi.