Abelard Zaciszko

Ziewnąłem, przełączając kolejne kanały tej bezsensownej, wycukierkowanej telewizji australijskiej. Istniało większe prawdopodobieństwo, że zabiją mnie ich newsy niż jadowity pająk, który to postanowi wejść mi do ust, gdy będę spał, czy jeszcze bardziej jadowity wąż wpełznie mi pod kołdrę i ugryzie prosto w penisa. Ziewnąłem i stwierdziłem, że te kangury wcale nie są takie zajebiste, widząc akurat jednego w telewizji. Wyłączyłem zirytowany te cholerstwo i odrzuciłem pilot gdzieś na szafkę nocną. Na szczęście jutro leciałem do Los Angeles i miałem patrzeć suczkom w dupy... Być może dosłownie i nie chodziło mi o zaliczanie prostytutek ani innych dziewczyn, zaś o zjazd jakiś ludzi omamionych psami.
Łóżko w hotelu było niewygodne. Jak zwykle nie patrzyłem na wygodę, ani na praktyczność, ani na wydatki, wybierając hotel na chybił trafił z wyszukiwarki, tak, by było zabawniej. Naprawdę, mogłem oszczędzić sobie tego z oknem na jakiś tam rezerwat, bo kaaanguuury. Nie dość, że cuchnęło, to jeszcze można było napotykać tu różne insekty, z których pewnie niektóre wpisane zostały jako te chronione... Blablabla. Miałem to gdzieś i zabijałem nim zdążyło złożyć jaja. Przynajmniej miałem taką nadzieję. Cóż, ewentualnie odwiedzi mnie ich potomstwo w Polsce i zemści się godnie niczym Czarna Mamba albo po prostu obsmarują mnie w mediach, pogarszając moje, i tak już złe, imię.
Nie wiem, co za szczęście szukałem w Australii. Przybyłem tu i jak na razie jedynym plusem było spotkanie mojego starego kumpla jeszcze z czasów mojego studiowania w Marsylii. Typ nadal zajmował się psami i jechał z jednym z nich na jakąś wystawę psów w Los Angeles. Nie wiem, czy go to radowało, czy też nie, ale postanowiłem jechać z nim i nawet kupiłem bilet last minute, gdyż wylatywaliśmy jutro. Ja, Royce i... ten pies. Nie pamiętam, jak mu tam było na imię.
Nie pamiętam też za bardzo momentu, w którym go poznałem. Kumpla, w sensie. Nie psa. Moje studia to tor pełen przeszkód i luk w pamięci spowodowanych zbyt długim imprezo... piciem, paleniem oraz braniem czego popadnie. Cieszyło mnie to, że wyjechałem od zwariowanej mamuśki, ojca prowadzącego Zakład Pogrzebowy i rodzeństwa daaaleeeko do Francji i sobie żyłem lekko i beztrosko, myśląc, że jestem wielkim, o Panie, luzakiem i kingiem swego życia. Chodziłem na zajęcia hobbistycznie, zaś pracowałem jako kelner od niechcenia, z wielką radością pozbywając się tej fuszki, gdy nagrywanie tego bezsensownego gówna zaczęło przynosić wystarczające dochody. Jak dla mnie, bomba. Zacząłem robić to, co sprawia mi przyjemność i przy okazji zarabiać. Robiłem to w swoim mieszkanku, które wynajmowałem w zrujnowanej kamieniczce, bo po prostu chciałem. Nie, że szastam kasą, choć i takie epizody w moim życiu się zdarzają. W sumie to zależy od chwili.
Studiować to ja studiowałem sobie filozofię i literaturę japońską, z której mnie wyrzucono, więc zapisałem się na polonistykę, by robić za pupilka wykładowców i by móc się z nich wyśmiewać. Ponadto uczyłem się łaciny, bo tak. Stwierdziłem, że rzucanie jakichś bezsensownych słów w tym języku, mogłoby brzmieć zacnie i mądrze. Brzmiało, brzmi, będzie brzmiało. Halo, to łacina! Język lekarzy! Żal.
Ukończyłem oba kierunki, co było raczej spowodowane faktem, iż nie każdy wykładowca przeglądał pierdoły na youtube, a tym bardziej nie wiedział, co to za ziom prowadzi The Tonight Kick-Ass with BAcK. Raczej nie patrzyliby na mnie zbyt przychylnie, gdyby usłyszeli moje opinie o własnych dupach i posiadanej wiedzy... Przeciętny ze mnie uczniak był, więc raczej nie mieliby oporów przed stawianiem mi dwójek. Los jednak chciał, że skończyłem to wszystko i mogłem sobie wrócić do Polski, za którą, o losie, zatęskniłem. Nie wiem, jaki diabeł mi to podszepnął, ale niezbyt trafił... Cóż, wróciłem do rodzinnej Warszawy i całkiem świetnie by mi się w niej żyło, gdyby nie kilka osób... Po prostu ludzie są debilami. Przez mój dom zaczęły się przetaczać jakieś mokre (niestety od deszczu) Rosjanki, policjanty i wścibskie sąsiady, więc nie wahałem się, by zrealizować jeden z nieprzemyślanych pomysłów i wyjechać do Australii, by nagrać dokument z kangurami na mój kanał. Pomysł stał się niewypałem, choć udało mi się nagrać kilka zabawnych ujęć, więc wrzuciłem je naprędce zmontowane na swój kanał, po czym się spakowałem i pojechałem zamówioną taksówką na lotnisko, gdzie miałem się spotkać z Royce'em.

A mój charakter? Biografia to pierdolenie o wszystkim i o niczym. Może wrzucę kilka cytatów i powiem, że się z nimi zgadzam. Zawsze spoko.
X Młoda osoba nigdy nie kocha tak bardzo, aby interes albo ambicja nie mogły spotęgować jej uczuć. – Jean de La Bruyère
X Bezmyślność zabija. Innych. – Stanisław Jerzy Lec
X Każdy z nas wierzy, że to, co ma do powiedzenia, jest o wiele ważniejsze od tego, co mógłby powiedzieć drugi! – Joanne Kathleen Rowling
X Oszczędność jest to umiejętność unikania zbędnych wydatków. – Seneka Młodszy
X Najważniejsza jest chyba lojalność w tym wszystkim, co się robi. – Piotr Morawski
X Ignorancja i arogancja to dwie nierozłączne siostrzyce. – Giordano Bruno
X Szorstkość bywa parawanem wrażliwości. – Aldona Różanek
X Każdy artysta żyje tak jak mu nakazuje jego własna artystyczna intuicja. – Stanisław Ignacy Witkiewicz
X Dramatem naszej epoki jest to, że głupota zabrała się do myślenia. – Jean Cocteau
X Leniwy: człowiek, który nie udaje, że pracuje. – Alfons Allais
X Mógł mieć wiele wad, lecz rzadko bywał głupcem. – Tanith Lee
Zadowoleni? Nie ma to jak kopiuj/wklej z Wikipedii. : )

Jestem Supermanem! Hehehe! Żartowałem. Umiem, hmm, nie wiem... Jeździć karawanem! Rozbijać się karawanem również. Umiem nagrywać filmy, które potrafią mieć ponad milion wyświetleń, jeździć samochodem, na rowerze i tramwajem... jako pasażer, oczywiście. Opieprzać ludzi, czytać i pisać też. Wkurwiać.. Troszkę gotować, choć mistrzem kuchni nie jestem. Zdrowe odżywianie nie jest mi obce i nie uważam go za pedalskiego. Nie umiem mówić po japońsku, choć próbowałem na kilku filmach, za to umiem łamać łacinę! Jeśli chcę, potrafię zniknąć, wtopić się tłum i siedzieć cicho. Nie jestem idiotą jak inni, więc zazwyczaj dostrzegam więcej niż reszta ludu i unikam znacznie sprawniej wszelkich przeszkód. Sorry, ale na trzeźwo nigdy nie potknąłem się o chodnik, nie walnąłem w latarnię, ani też nie uświadczy żadnych otarć na samochodzie... Powtarzam, na trzeźwo!!! Pod wpływem się zdarzyło... dosyć sporo.

△ JĘZYKI: polski, angielski, francuski - biegle, łaciński - teoria, japoński - pojedyncze, często przekręcane, słowa
△ ZAWARTOŚĆ BAGAŻU: trzy pary ciemnych spodni, pięć różnych t-shirtów, jedna flanelowa koszula i jedna elegancka, skórzana letnia kurtka, dosyć gruba bluza, pięć par skarpetek oraz bielizny, para pantofli, dwie pary trampek, kosmetyczka (grzebień, szampon, odżywka oraz płyn do prostowania włosów, szczoteczka do zębów, pasta do zębów, pianka do golenia, dwie zwykłe maszynki do golenia), prostownica, dwa różne modele okularów przeciwsłonecznych, skórzany portfel (karta debetowa, gotówka, polski dowód osobisty, paszport, polskie prawo jazdy, zdjęcia trzech dziewczyn, zdjęcie małego czarnego kota imieniem Pedro, kilka wizytówek firm polskich i francuskich), klucze do mieszkania w Warszawie i do samochodu, dwie paczki papierosów, tabletki przeciwbólowe, dwie butelki wody, droga zapalniczka, laptop, zasilacz, niewielka kamerka bardzo dobrej jakości, smartfon, przenośna ładowarka, słuchawki do telefonu, kabel USB, zegarek
△ INNE:
X nie przepadam za kelnerami i barmanami
X mało jest rzeczy, które lubię
X w tej chwili nic nie przychodzi mi do głowy