Samantha Parker

Samantha urodziła się w normalnej i szczęśliwej rodzinie. Ojciec prowadził sklep myśliwski, a matka była nauczycielką muzyki w miejscowej szkole. Miała też starszego brata, Davida, którego szczerze uwielbiała. Jej świat zawalił się, gdy matka zginęła w wypadku samochodowym, Sam miała wtedy 15 lat. Pogrążony w żalu ojciec miał spory problem, by zapanować nad zbuntowaną nastolatką, a ona sama nie zamierzała mu tego ułatwiać. Dziewczyna sporo imprezowała, próbowała różnych używek i opuściła się w nauce. Na szczęście, dla rodziny Parkerów, Sam przejrzała na oczy po tym, jak sama uczestniczyła w wypadku. Jeden z jej kolegów za mocno szarżował i zderzyli się z ciężarówką. Ta lekcja nie była dla niej bezbolesna, była nieźle połamana, a jej koleżanka została częściowo sparaliżowana. W czasie pobytu w szpitalu Samantha miała sporo czasu na przemyślenia i doszła do właściwych wniosków. Nie chciała sobie spieprzyć życia, ze względu na pamięć o matce, musiała wziąć się w garść. Po wyjściu ze szpitala i rehabilitacji, Sam zaczęła bardziej uczestniczyć w życiu rodzinnym. Znowu pomagała w sklepie ojca i jak za dawnych dobrych czasów jeździła z nim i bratem na wycieczki pod namioty czy polowania. Nie było łatwo, ale powoli znowu stali się normalną kochającą rodziną. W szkole też musiała się nieźle napocić, by poprawić swoje wyniki, rok stracony, ale praca się opłaciła. Pod koniec szkoły średniej śmierć znowu zapukała do drzwi rodziny Parkerów - tym razem zabrała jej ojca. To był kolejny cios dla dziewczyny, ale na szczęście był przy niej brat, który zajął się wszystkim co trzeba i bardzo ją wspierał. Zostali sami i to jeszcze bardziej wzmocniło ich więź. Sam zawsze miała smykałkę do pisania. W szkole była współprowadzącą gazetki, w lokalnej gazecie zrobiła bezpłatny staż (głównie parzyła kawę, ale mogła też podglądać jak to wszystko wygląda od środka). Pisała dużo i często, czasem tylko do szuflady, a czasem gdzieś ukazał się jej tekst, ale wiedziała co chce robić w swoim życiu.  Zdecydowała się na studia dziennikarskie. Oznaczało to wyjazd z domu i to daleko, ale David nie miał nic przeciwko. Świetnie sobie radził ze sklepem, a finanse nie stanowiły problemu bo zarówno po śmierci matki jak i ojca rodzeństwo dostało spore sumy z ich polis ubezpieczeniowych. Samantha została więc studentką i był to bardzo dobry okres w jej życiu. Prócz nauki i pracy mogła się też świetnie bawić. Poznała wielu ludzi, podróżowała trochę i zakończyła naukę z dobrymi osiągnięciami na dyplomie. Potem pochłonęła ją praca i życie na własny rachunek. Była daleko od domu oraz brata, ale to pozwalało jej być w pełni samodzielną. Wynajęła mieszkanie w Nowym Jorku i dążyła do posady w słynnym New York Times. Szkoda tylko, że nie było to takie proste. Sam nie chciała skończyć pisząc o konkursie na największego naleśnika w jakimś wypizdowie czy też o tym, która celebrytka zapomniała założyć majtki na imprezę. Chciała pisać o czymś ważnym. Póki co, musiała się pocieszyć posadą w mniej prestiżowej gazecie, ale nie porzucała swoich marzeń. W kwestii  spraw uczuciowych jakoś jej się nie wiodło. Spotykała się z mężczyznami, ale żaden nie zagościł na dłużej. Życie singielki w tak wielkim mieście nie było złe i dawało sporo wolności, a ewentualną samotność odpędzało grono zaufanych przyjaciół. Sam starała się równoważyć swoje życie zawodowe i prywatne, nigdy nie była odludkiem.
Jak Samantha Parker znalazła się na pokładzie lotu Oceanic 313? No cóż, zawsze chciała zobaczyć Australię więc wybrała się ze swoimi przyjaciółmi na urlop właśnie do Sydney. Jako jedyna jednak musiała go skrócić o 3 dni. Dostała wiadomość, że redaktor naczelny NYT chce się z nią spotkać przed swoim wyjazdem, a takiej szansy nie mogła zaprzepaścić. Zarezerwowała pierwszy wolny lot (w LA miała się przesiąść na samolot do NY), spakowała wszystko co potrzebne i pełna nadziei wsiadła na pokład.

Samantha jest ambitną i zadziorną osobą, która nie boi się nowych wyzwań, ma duże poczucie humoru i łatwo nawiązuje kontakty z ludźmi. Czasem za dużo gada, lubi flirtować. Nie potrafi usiedzieć na miejscu, musi być w centrum wydarzeń i aktywnie w nich uczestniczyć. Nie znosi bezsilności i poczucia, że jest słaba, z czymś sobie nie radzi. Jest ciekawska, żeby nie powiedzieć wścibska, ale potrafi dochować tajemnicy. Zdarza się jej być ironiczną i złośliwą, ale hamuje się (czasami). Jest niezłą obserwatorką oraz niestety uparciuchem, a także pamiętliwą osobą. Sam umie o siebie zadbać, a jak trzeba to i przywalić. W końcu miała starszego brata, który nauczył ją tego i owego. Bieganie to jej sposób na poukładanie sobie w głowie różnych rzeczy, wyciszenie się. Im większy dystans robi, tym więcej tego było do ogarnięcia. Nie jest naiwna i nie patrzy na wszystko przez różowe okulary, ale stara się być pozytywnie nastawiona-takie zaklinanie rzeczywistości.

-jest metodyczna i cierpliwa
-szybko nawiązuje nowe znajomości
-jest empatyczna i potrafi doradzić oraz wysłuchać
-jest dość wytrzymała (codziennie biegała) i potrafi pływać
-dobrze sobie radzi z bronią i nożem (wychowała się niemal w sklepie ojca więc wie jak się nimi posługiwać, wyczyścić, naładować itd. Nie jest jednak mistrzynią celności na większy dystans-musiałaby trochę poćwiczyć)
-potrafi tropić, łowić ryby na wędkę (efekt wyjazdów z ojcem i bratem)
-radzi sobie w spartańskich warunkach i noc pod gołym niebem nie jest dla niej problemem

△ JĘZYKI:
-angielski
-włoski-na poziomie komunikatywnym
-francuski-tylko trochę
△ ZAWARTOŚĆ BAGAŻU:
-ubrania (kilka par spodni i spodenek, bluzki na ramiączkach, bokserki, koszula z długim rękawem, dwie lekkie bluzy z kapturem, dwie sukienki, kilka kompletów bielizny i skarpet, buty sportowe, baleriny i sandały na szpilce, strój kąpielowy)
-kosmetyczka (krem do twarzy, szampon, żel pod prysznic, szczotka, gumki i spinki do włosów, olejek do opalania, balsam do ciała, perfumy, kolorowe kosmetyki do makijażu)
-apteczka (kolejne leki przeciwbólowe, plastry, krople do oczu, spray na oparzenia, witaminy, kilka prezerwatyw, tampony)
-tablet (naładowany)
-zapasowe baterie do aparatu
-dwie książki
-scyzoryk
△ INNE:
-ma tatuaż jaskółki na prawej łopatce-pamiątka po okresie buntu
-jest zmarzluchem
-czasem mówi sama do siebie
-uwielbia kawę i czekoladę
-kocha muzykę- zdarza jej się nucić coś pod nosem
-boi się igieł-w czasie zastrzyku może nawet zemdleć, ale się do tego nikomu nie przyzna
-po wypadku została jej blizna nad lewym kolanem-pionowa na ok. 6cm