Harper Raeken

Już od najmłodszych lat czuła się w rodzinie jak ktoś kogo tam nie powinno być - a to wszystko za sprawą tego, iż matka zmarła przy jej porodzie. Oczywiście przez pierwsze lata swego życia, nie miała o tym bladego pojęcia i nieświadomie żyła sobie, ciesząc się latami dzieciństwa, gdzie to głównie nianie i brat musieli za nią latać. Tak, tak - żywe dziecko z niej było! Jak siedziała w miejscu to tylko dlatego, iż czekała na obiad albo chora była. Dopiero, gdy poszła do podstawówki, a dzieci zaczęły pytać, gdzie jej mama, zaczęła się zastanawiać. Niestety w tamtej chwili dostała tylko informację, że mama odeszła. Dopiero po kilku latach dowiedziała się, że rodzicielka umarła, aby Harper mogła na świat przyjść.
Po czymś takim trudno było jej wrócić do siebie. Już wcześniej wydawało jej się, że ojciec przejmuje się nią o wiele mniej niż bratem, ale teraz miała swe podejrzenia, dlaczego tak było. Wszak to nie James był odpowiedzialny za odejście kobiety, którą głowa rodziny kochała. Wtedy to postanowiła poprawić się zarówno w swym zachowaniu, jak i nauce. Nie chciała, by brano ją za jakiegoś pasożyta i chciała w przyszłości wszystko rodzinie wynagrodzić. Acz im bardziej się starała, tym było gorzej. Ona była coraz starsza, więc rozumiała, więc ojciec nie miał oporów by jasno dawać do zrozumienia, że córki w niej nie widzi. Jedynie z bratem się dobrze dogadywała, sądząc, że ma więcej wolności i nikt go o nic nie obwinia. Ba, zdawała sobie też sprawę z tego, iż James nie miał bladego pojęcia o tym, kiedy pierwszy raz ojciec ją uderzył - za dużo wypił, wspominał żonę, a Harper akurat do domu wróciła i wszystko jej wygarnął, tym samym, zakańczając dyskusję uderzeniem. Takie przypadki zdarzyły się jeszcze kilka razy. Spokój jest dopiero od niedawna, gdyż tato znalazł sobie nową dziewczynę - o wiele młodszą od siebie. Przez to - a może dzięki temu? - bardziej skupił się na swej lubej niż córce, która wypruwała z siebie siódme poty w szkole, na zajęciach dodatkowych i jeszcze w pracy na pół etatu, którą sobie załatwiła by nie uchodzić za darmozjada.
Nie tak dawno, ojciec postanowił zabrać swą miłość w podróż dookoła świata, zostawiając dom, biznes i córkę, w rękach swego syna, a brata Harper. Opcja ta była zdecydowanie lepsza dla dziewczyny, ale i tak nie zrezygnowała z pracy czy swoich celów względem przyszłości. Ba, nawet chciała bratu pomagać. W wyniku tego złapała dobry kontakt z jednym z młodszych menadżerów pewnego hotelu w Los Angeles. Ot, zwykła przyjaźń, którą utrzymywali dzięki drodze elektronicznej. Niestety brat zrozumiał wszystko opacznie i doszedł do wniosku, że gość zarywa do jego siostry - według której James się myli! Niestety brat zdecydował, że poleci do Los Angeles by nie tylko pogadać z jegomościem, ale i go zwolnić osobiście. A, że nie dało się braciszkowi do rozumu przemówić to ona chciała z nim jechać, by jej przyjaciela nie zabił! Naturalnie spotkała się z odmową... zwłaszcza, że szkoła była... Ale to jej nie powstrzymało! Zarabiała, miała też kieszonkowe, więc w tajemnicy przed wszystkimi kupiła bilet na ten sam samolot, którym lecieć miał James - wiedziała, że zarezerwował sobie miejsce w klasie pierwszej, więc ona specjalnie wybrała ekonomiczną, by zrobić mu 'niespodziankę' dopiero na miejscu...

Jak na swój wiek, Harper potrafi być niezwykle dojrzała, ale tylko dlatego, iż starała się jak najmniej polegać na innych, sądząc, że jak coś ma być dobrze zrobione to trzeba to zrobić samemu. Poza tym mimo tego, iż to ona jest tą młodszą w rodzeństwie, często czuła się jak ta, która powinna brata pilnować by nie popadł w paranoję - na co może być już za późno... Pracowita z niej osóbka. Nie potrafi siedzieć i nic nie robić. Co prawda umie odpoczywać i w ogóle, ale nie czuje się jak ktoś bezużyteczny, gdy ma jakąś pracę - dzięki temu nauczyła się gotować i szyć. Tak, z nudów! Co prawda często zachowuje się racjonalnie - wpierw myśli potem robi - ale jest niezwykle troskliwa, pomocna i miła. Może i nie ufa każdemu, ale i tak spróbuje pomóc jak może.
Nie jest zamkniętą w sobie szarą myszką, ale duszą towarzystwa zdecydowanie też jej nazwać nie można. Nie przepada za imprezami, ale z przyjaciółmi wyjść lubiła. Preferowała jednak kręgle lub jakąś żywą rozrywkę niż imprę, gdzie tylko alkohol innym w głowach. W środku jednak drzemie w niej małe dziecko, które czasem daje o sobie znać. Niestety nie ma zbyt wielu okazji, bo ktoś w rodzinie czy innym towarzystwie musi być tym rozsądnym - chyba wiadomo już kto pomagał dotrzeć do domu pijanym przyjaciołom? No właśnie. Ale czasem się udawało - jak wyjazdy na konwenty, wszelakie gry komputerowe i kilka innych, nie bardzo dorosłych rozrywek.

Przede wszystkim to wysportowane dziewczę. Próbowała wielu sportów i była w kilku drużynach szkolnych - na dłużej została przy siatkówce, pływaniu i lekkoatletyce. Tak więc bieganie, salta, pływanie itp. ma opanowane w stopniu naprawdę dobrym.
Przez to, że kiedyś była urwisem nauczyła się chodzić po drzewach i to jej zostało do dzisiaj.
Całkiem nieźle zna się na mitologii. Jej ulubioną jest grecka, ale i w innych się lubuje.
Wyśmienicie gotuje, a także niezła z niej krawcowa.

△ JĘZYKI: Angielski, grecki
△ ZAWARTOŚĆ BAGAŻU: Trochę ciuchów (kilka koszul, spodni, bielizna, strój kąpielowy, jedna kurtka, jedna sukienka, dwie pary butów, dwie frotki do włosów), szczoteczka i pasta do zębów, szczotka do włosów, telefon komórkowy, laptop, ładowarki, mp3, dwie książki, pudełko z igłami i nićmi, niewielkie lusterko, dezodorant, dwie butelki wody, notatnik, dwa długopisy, dwa ołówki, miętowe tik-taki, opakowanie plastra, chusteczki, aspiryna, paszport, portfel.
△ INNE:
- Ma zamiar zostać archeologiem i stąd zamiłowanie do mitologii.
- Uwielbia sport.
- Nie wyobrażała sobie dnia bez spędzenia przynajmniej dwóch godzin przed komputerem przy jakiejś grze online.
- Boi się kukiełek.
- Przewodnicząca klasy.
- Trochę majsterkowała, ale daleko jej do Złotej Rączki.
- Kiedyś miała węża. Nie boi się więc gadów, płazów, robaków czy innych takich.