Sawyer Rutherford

Córka rosyjskiej aktorki i amerykańskiego żołnierza urodziła się w Moskwie. Sawyer Rutherford przyszła na świat 1 sierpnia 1989 roku w domu rodziców Viery Romanov. Niespokojne czasy nie pomagały młodym rodzicom w wychowywaniu córki. Ojciec Sawyer – Jackson – musiał wyjechać na front, zostawiając swoje kobiety; dziewczynka miała wtedy jedenaście lat. Oczywiście los chciał, że nie wrócił i nie zobaczyły go więcej. Pożegnanie na moskiewskim peronie wżyło się Sawyer na zawsze w pamięć, co tylko wspomaga jej ataki paniki. Sawyer uczyła się bardzo dobrze, mimo szykanów ze strony rówieśników. Uważano ją za wroga, ponieważ miała amerykańskie imię (po dziadku, ojcu Jacksona) i nazwisko. Byłoby wszystko dobrze, gdyby nie rodzice kolegów i koleżanek, którzy skutecznie utrudniali im kontakty. Sawyer pamięta krzyki i jęki w sypialni matki, która czy chciała, czy nie, musiała sypiać z mężczyznami związanymi z polityką państwa. Grozili Vierze, że zabiorą Sawyer, ponieważ odrzucała zaloty wpływowych Rosjan. I Sawyer doskonale o tym wiedziała.
W dniu piętnastych urodzin do Sawyer przyszedł list z Iowy. Rodzina ze strony ojca zapraszała ją do siebie pod pretekstem zwiedzenia kraju. Viera spakowała siebie i córkę, i następnego dnia leciały do Stanów. Wcześniej miały załatwione wszystkie potrzebne dokumenty, a że pieniądze zawsze miały odłożone na czarną godzinę, wykupiły bilety przed wylotem. Udało się. Cudem. Postanowiły już nie wracać do Rosji, którą wspominają – obie – wyjątkowo źle. Siostra Jacksona zdradziła im, że pracuje w Los Angeles, gdzie jest wizażystka gwiazd. W taki oto sposób wkręciła Vierę do świata filmowego i aktorskiego. Sawyer mieszkała tam trzy lata, nie zdołała więcej. Nie lubiła tego całego, sztucznego świata i wyjechała na studia do Sydney.  Tam pierwszy raz zakochała się, poruszała się swobodnie i wyrażała własne zdanie, ach – najważniejsze! – nikt jej nie szykanował za nazwisko. Była normalna. Jak inni. Kończy studia medyczne, by zostać patologiem. Trzymała się z dala od świata sław, mimo, że urodę odziedziczyła po matce i nie jeden raz proponowano jej role w filmach. Zagrała raz w życiu, do czego nie przyznaje się nikomu. Zaraz po przyjeździe do Hollywood; główna rola – dziewczyna, seryjna morderczyni, która pod przykrywką tańczy na rurze. Odcięła się od tego zaraz po premierze. Słuch po Sonji Romanov zaginął. Jedynie czasem ktoś rozpozna ją po twarzy. Zawsze zaprzecza, mimo, iż rumieńce zdradzają ją.
Od wyjazdu ze Stanów, nie była tam ani razu. Matka odwiedzała ją kilkakrotnie, lecz nie chciała przenieść się na stałe do córki, jak z resztą Sawyer do matki. Na dwudzieste piąte urodziny, Viera podarowała córce psa, żądając przy okazji, by przyjeżdżała co roku chociaż na miesiąc. Sawyer nie chciała stracić matki jak straciła kilkanaście lat wstecz ojca. Bardzo zależy jej na kontaktach z rodziną, więc często odwiedza ich, by o nie zapomnieli o sobie nawzajem.
Sawyer jest na praktykach w prosektorium, by dostać się do ukochanej pracy. Marzy o patologii. Nauka jest dla niej najważniejsza. I oczywiście przyjaciele, z którymi wynajmuje dom na plaży. Jeszcze nie wie, jak bardzo coroczny lot do matki odmieni ją i jej życie.

Sawyer. Z pozorów miła, opanowana i uprzejma dziewczyna. Wymienione cechy oczywiście ma, lecz rzadko kiedy ujawniają się. Króluje u niej sarkazm, czarny humorek i panika. Wystarczy powiedzieć coś nie tak, a Sawyer zostaje opanowana przez strach, który towarzyszy jej od dziecka. Jednak, gdy postawi sobie jakiś cel, stara się dotrwać do końca i osiągnąć go, choćby – dosłownie – po trupach. Silną wolę odziedziczyła po matce. Obie walczą, choćby każdy most walił im się pod nogami. Niestety, gdy Sawyer dopadną chwilę zwątpienia, trudno jest jej się podnieść. Czasem potrzebuje dobrej motywacji. Brzmi to jak totalne przeciwieństwa – w Sawyer często toczy się wojna pomiędzy jej cechami charakteru. Mimo to jest rozsądna, zanim postawi jakiś ważny życiowy krok, musi przemyśleć go bardzo dobrze. Jest marzycielką, co czasem daje jej świetne plany, które da się wpleść w codzienną rzeczywistość. Gdy jej coś nie wychodzi, popada w panikę. Nie potrafi otrząsnąć się z niej w samotności, czasem aż choruje. Sawyer ma również dobre strony! Jest bardzo energiczną osobą (wszędzie jej pełno, ale to zaleta!), potrafi pokochać każdego, godzić innych nawzajem, a jej promienny uśmiech rozweseli nawet kogoś w depresji. Wystarczy polubić, albo chociaż tolerować jej dziwny humor i smutek, który mimo wszystko jest gdzieś w głębi po trudnym dzieciństwie, a Sawyer będzie świetnym kompanem. Chociaż… mama nadzieję, że nie przeszkadza Wam jak ktoś ma ślinotok i potrafi gadać bez przerwy o totalnym bzdurach? Tak, to cała Sawyer.

ratowanie ludzi (np. nastawianie kości, opatrywanie ran, sztuczne oddychanie); tropienie śladów; nastraszanie wszystkich dookoła, ale i pocieszanie; naprawianie samochodów; pakowanie się w ciągłe tarapaty;

△ JĘZYKI: rosyjski, angielski, włoski
△ ZAWARTOŚĆ BAGAŻU: breloczek kuli ziemskiej, inhalator, zdjęcie rodziców, smycz dla psa, bluza dresowa, okulary przeciwsłoneczne, dwie paczki żelków, trzy lizaki, butelka wody, telefon, słuchawki, ładowarka do telefonu, książki: Duma i Uprzedzenie J. Austen oraz Anna Karenina L. Tołstoja, mokre i suche chusteczki, szminka nawilżająca, kosmetyki, gumka do włosów, dokumenty, portfel, wachlarz
△ INNE:
- jest astmatyczką;
- gdy nie wie, co się dzieje, popada w panikę, tj. histeryczny płacz, wstrząsy ciała, czasem gorączka;
- uczulona na kocią sierść;
- szczerze nie znosi Hollywood, mimo to odwiedza matkę regularnie;
- potrafi nie odzywać się ani słowem przez bardzo długi czas; wystarczy powiedzieć coś nieodpowiedniego, co wiąże się z jej przeszłością;
- uwielbia żartować na temat krzywdy innych (oprócz żołnierzy) i opowiadać o przypadkach denatów z prosektorium;
- mimo nienawiści do Rosji, uwielbia tamtejszą lekturę;
- Dolly dostała od matki na 25. urodziny;
- jej ulubionym alkoholem jest rum;
- gdy miała 16 lat zagrała główną rolę w filmie. To był pierwszy i ostatni raz.