Adam Blaire

Życie nie mogło być prostsze, a przynajmniej dla Adama Blaira, który urodził się pod szczęśliwą gwiazdą. Już jako bobas rozkochiwał w sobie wszystkie pielęgniarki w szpitalu, później ciocie i znajome rodziców, przez następne lata koleżanki z podwórka, dalej dziewczyny ze szkoły, aż w końcu przypadkowe kobiety spotykane na ulicy. "Ideał", mówiono o nim.
Państwo Blaire byli zachwyceni swoim pierworodnym. Szybko się uczył - jak mówić, jak chodzić, jak korzystać z nocnika. Przez cztery lata żył jako oczko w głowie rodziców, obiekt zachwytu i powód do dumy. W '83 przyszedł na świat jego młodszy brat, którego pieszczotliwie nazwał "Ronnie". Ronald był całkowitym przeciwieństwem Adama, lecz starszy syn państwa Blaire pokochał go z całego serca. Tak samo jak małą Ginny, która urodziła się kilka lat później. Rodzeństwo było ze sobą zżyte, a Adam podchodził do nich z troską, czułością i miłością, której w takim stopniu nie okazywał nawet rodzicom.
Ze szkołą nigdy nie miał żadnych problemów. Uczył się bardzo dobrze, zawierał przyjaźnie, wchodził w mniej lub bardziej poważne związki, należał do szkolnej drużyny footballowej, a  w maturalnej klasie był przewodniczącym. Nic dziwnego, że dostał się bez problemu na studia. Wybrał prawo chcąc iść w ślady ojca i zostać prawnikiem. W tym okresie znalazł sobie pracę w jednym z licznych kancelarii w mieście. Niedługo potem wynajął mieszkanie, do którego wprowadził się ze swoją ówczesną dziewczyną, Mayą, informatyczką pochodzącą z Nowego Jorku. Poznali się na wakacjach w Egipcie, od razu przypadając sobie do gustu. Po powrocie do USA pozostawali ze sobą w kontakcie z zamiarem odwiedzania się co jakiś czas. Na dłuższą metę krótkie wizyty nie wystarczały i kiedy rozstanie stało się jednym z możliwych wyjść z sytuacji, Maya pojawiła się przed drzwiami Adama dzierżąc w dłoniach torby. Młoda kobieta mogła pracować w każdym miejscu na ziemi, w przeciwieństwie do Blaire'a, dla którego najważniejszym było w tym momencie ukończenie studiów.
Po zdaniu wszystkich egzaminów dostał pracę w jeszcze bardziej prestiżowej kancelarii prawniczej. Mniej więcej w tym czasie jego związek z Mayą zaczął się psuć. Para rozstała się. Kobieta wróciła do Nowego Jorku, podczas gdy Adam wykupił sobie mieszkanie na własność i w dalszym ciągu podbijał Los Angeles. Po za, dla postronnych, nudną pracą prawnika, uprawiał sport wszelakiej maści. Pływał, biegał, grał w football, grał w tenisa i szachy. Zapragnął także poczuć w żyłach buzującą adrenalinę. Pozbył się swojego lęku wysokości skacząc ze spadochronem. Zaczął wyjeżdżać z najdalsze zakątki świata próbując najróżniejszych atrakcji, jakie proponowały biura podróży. Zawsze miał ze sobą laptopa, by być w ciągłym kontakcie z kancelarią i swoimi klientami.
W wieku 32 lat otworzył razem z ojcem własną kancelarię prawniczą sygnowaną ich nazwiskiem. Jednocześnie rodzice zaczęli wypytywać o partnerki i plany dotyczące dzieci. Adam niestety spotykał się z kobietami niezobowiązująco, a potomstwa nie pragnął. Całe szczęście, że jakiś czas później na rodzinę spadła wieść o zaręczynach najmłodszego dziecka państwa Blaire. Ginny wychodziła za mąż za Australijczyka i zaprosiła do siebie wszystkich najbliższych. Rodzice pojechali wcześniej, a Adam z Ronaldem wybrali się zaledwie na tydzień przed ślubem. Teraz wracają i starszy brat sfinansował Ronniemu bilet w pierwszej klasie i razem wyruszyli lotem 313 ciesząc się na pokładzie samolotu pierwszorzędną obsługą.

Adam Blaire pomimo bycia, cóż... ideałem, nie jest zapatrzony w siebie. Oczywiście jest pewny siebie, może czasami pojawia się u niego ta nutka arogancji, ale w żadnym wypadku nie uważa się za lepszego od innych. Jest wyjątkowo troskliwy, jeżeli w grę wchodzą jego najbliżsi. Całkiem inteligentny z niego facet, nauczył się trzeźwo myśleć w sytuacjach kryzysowych, więc potrafi utrzymać zimną krew, co szczególnie przydaje się na sali sądowej. Nienawidzi spóźnialstwa, co odbiera jako brak szacunku do drugiej osoby. Jest niebywale ambitny, nauczyli go tego rodzice, którzy chcieli by ich syn był jeszcze lepszy we wszystkim w czym był dobry. Dość szybko się irytuje, lecz równie szybko się uspokaja. Zwykle przeprasza za swoje zachowanie, jeśli wina leży po jego stronie, lecz czasem jest uparty. Bywa, że zachowuje się niedojrzale.

Potrafi zachować zimną krew w sytuacjach kryzysowych, czego nauczyły go długie godziny spędzone na sali sądowej. Jest szybki, dzięki bieganiu i silny, co zawdzięcza ćwiczeniu footballa. Nie boi się dużych wysokości. Posiada zdolność logicznego myślenia. Dobrze pływa, umie wstrzymywać oddech na naprawdę długo. Ginny urodziła się głuchoniema, więc potrafi też posługiwać się językiem migowym. Nie poddaje się łatwo, do celu dąży uparcie. W szkole nauczył się pierwszej pomocy. Stara się być przygotowany zawsze na wszystko.

△ JĘZYKI: angielski, migowy
△ ZAWARTOŚĆ BAGAŻU: klika par czarnych skarpet, gatki, koszule białe, dwie marynarki, dwa krawaty, buty czarne, kosmetyczka (szczoteczka do zębów, pasta do zębów, golarka, pianka do golenia w mini tubce, szampon do włosów, dezodorant, maść na ukąszenia), okulary przeciwsłoneczne, torba (laptop, komórka, ładowarka do laptopa, ładowarka do komórki, akta spraw nad którymi pracuje, portfel), zegarek, klapki pod prysznic, srebrny medalik, krótkie spodenki, koszulka polo, ciemna bluza, kryminał Agathy Christie, kapelusz, prezerwatywy.
△ INNE: -