Zoe Leijer

Urodzona w Perth jako pierworodne dziecko holenderskich imigrantów w  drugim pokoleniu. Dziadek Leijer pracował jako maszynista, babka zajmowała się domem. Rodzice Zoe awansowali z szeregów klasy robotniczej do niższej klasy średniej. Ojciec był fotografem, a matka próbowała swoich sił w malarstwie. Młodzi Leijerowie wychowali dzieci w duchu liberalnym, nie chcąc krępować ich rozwoju zbytnimi ograniczeniami. Gdy Zoe miała piętnaście lat rodzice zginęli w wypadku, a cios w ten sposób zadany był tym bardziej bolesny, gdyż wraz z młodszą siostrą trafiły pod opiekę surowych dziadków. Zrozpaczona po stracie ukochanych rodziców, nieprzywykła do dyscypliny panującej w domu nowych opiekunów nastoletnia Zoe sprawiała problemy wychowawcze. W ciągu roku kilkukrotnie uciekała z domu, zawsze jednak wracała ze wzgląd na młodszą siostrę i brak środków do życia. Pewnego dnia, po wyjątkowo zaciętej kłótni, wsiadła w autobus i dojechała aż na zachodnie wybrzeże. Przez kilka dni koczowała na plażach i kempingach do momentu, gdy głodną i zmęczoną nastolatkę zaczepił Ben. Nie była na tyle naiwna, by obcy mężczyźni budzili jej zaufanie, ten jednak omamił ją do tego stopnia, że zgodziła się pojechać z nim do jego, jak to określił, „wspólnoty”. Była to odosobniona farma na skraju buszu. Najbliższe miasteczko leżało ponad dwadzieścia kilometrów dalej. Idealne miejsce dla uduchowionych ludzi, chcących żyć w zgodzie z naturą z dala od zepsutej cywilizacji. Tak przynajmniej przedstawiał to Ben, samozwańczy lider grupy. Farma wydawała się azylem, gdzie można było wieść wyzwolone życie z dala od zakazów i krępujących więzów społeczeństwa. Zoe imponował ten alternatywny styl życia. Ludzie tam byli inni, a ona sama też chciała być inna i wyjątkowa. Dziewczyna szybko stała się częścią wspólnoty i od tego momentu zaczęto nazywać ją „Cece”. Nowe życie, nowa tożsamość. Jednym z nieformalnych wymogów członkostwa było zostawienie przeszłości za sobą. W przypadku Zoe nie było to trudne, w końcu miała niespełna szesnaście lat i bardzo niewielkie doświadczenie życiowe. Początkowa sielanka szybko zamieniła się w koszmar. W ciągu dwóch pierwszych lat Zoe dwukrotnie podjęła próbę ucieczki. Ani razu nie udało jej się dotrzeć zbyt daleko, za to za każdym razem dotkliwie ją karano. Powoli zaczynała godzić się ze swoim losem, a z biegiem lat stała się zaufaną powiernicą Bena. Brała udział w rekrutacji nowych członków oraz pomagała w pozyskiwaniu nowych dóbr. Grupa utrzymywała się głównie z kradzieży i włamań do okolicznych domów pod nieobecność ich właścicieli. Trudno było odejść, będąc dobrowolnym współsprawcą przestępstwa zamieszanym między innymi w narkotyki, kradzież, a także zatuszowanie morderstwa. Cały czas tęskniła z młodszą siostrą Sylvie, ale za każdym razem potrafiła znaleźć powód, by zostać. Nie miała pieniędzy ani edukacji, a skuteczne pranie mózgu jakiego doświadczała od lat utwierdzało ją w przekonaniu, że nie ma szansy na inne życie. Gdy pewnego dnia przypadkowo wpadła na schowek, w którym Ben ukrywał pieniądze, jeden powód, by zostać przestał istnieć. Od tamtego momentu zaczęła planować odejście ze wspólnoty. Zajęło jej to kolejne dwa lata, aż wreszcie w dniu, w którym Ben wyjechał w poszukiwaniu zbłąkanych duszyczek, kobieta włamała się do jego „biura”. Oczywiście pech chciał, że w trakcie kradzieży, mężczyzna zmaterializował się w pomieszczeniu. Między Benem, a „Cece”doszło do szamotaniny w trakcie której niekwestionowany lider wspólnoty poniósł śmierć. Wtedy dopiero Zoe poczuła czym jest wolność. Kobieta ukryła ciało, by zbyt szybko nie zostało znalezione, zabrała pieniądze i samochód. Jechała całą noc, a także część dnia, po czym zatrzymała się w motelu. Doświadczenie funkcjonowania w normalnym świecie było mocno surrealistyczne, zatem wolna już Zoe pojechała do domu dziadków, by zobaczyć Sylvie, kogoś, kto mógłby przywrócić jej poczucie realności. Na szczęście dziadkowie wciąż mieszkali pod tym samym adresem. Sylvie jednak tam nie było. Wyjechała studiować do Stanów Zjednoczonych. Zoe chciała jechać tam natychmiast, lecz nie miała aktualnych dokumentów. Formalności związane z powrotem do dawnego życia trwały ponad miesiąc. Przez cały ten czas kobieta spodziewała się wizyty dawnych towarzyszy lub policji, nieustannie oglądając się za siebie i obsesyjnie czytając i oglądając wszelkie wiadomości. Gdy tylko dostała nowy paszport, kupiła bilet do Los Angeles.

Połowa życia spędzona w zamkniętej społeczności z dala od cywilizacji sprawiły, że Zoe posiada dosyć szeroki wachlarz umiejętności związanych z przetrwaniem. Potrafi ugotować coś z niczego, wyhodować owoce i warzywa, a także upolować, oskórować i wypatroszyć zwierzę. Dobrze radzi sobie z igłą i nitką, sama szyła i przerabiała ubrania sobie i innym. Ponadto ma doświadczenie w otwieraniu zamków, majsterkowaniu oraz przeprowadzaniu prowizorycznych aborcji.

△ JĘZYKI: angielski
△ ZAWARTOŚĆ BAGAŻU: jedna para spodni, dwa t-shirty, bluza, dwa komplety bielizny, sportowe buty, portfel, a w nim dokumenty i gotówka, telefon na kartę, okulary przeciwsłoneczne, dezodorant, pasta i szczoteczka do zębów
△ INNE:
-cierpi na niezdiagnozowany zespół stresu pourazowego
-formalną edukację skończyła w wieku 15 lat
-przez 15 lat oficjalnie uznawana była za zaginioną