Mtu anaweza kuwa mkuu wa nyumba , lakini mwanamke ni moyo wake.

Rei Kibayashi pół Japonka i pół Australijka. Rei Kibayashi dwudziestopięciolatka. Rei Kibayashi wdowa po dealerze kosiarek. Rei Kibayashi pracownica fabryki cukierków pudrowych. Rei Kibayashi kolekcjonerka najbrzydszych figurek porcelanowych świata. Rei Kibayashi posiadaczka domu na przedmieściu. Rei Kibayashi właścicielka trzech kotów. Rei Kibayashi... ...którą byłam ja. Minako zniknęła gdzieś. Umarła. Zastąpiła ją inna osoba. Całkowicie inna o nowej historii i z nowym podejściem do świata. Za dnia... ...nie. Ciągle taka sama. Kwaśna odwrotnie do cukierków pudrowych. Zero lukru... ...i osoba taka umówiła się. Tylko po to, żeby zachować pozory, ale umówiła się na randkę w ciemno. Nie mogłam zostawić jej sobie samej, bo była nieodłącznym elementem życia mojego w Sydney. Siebie kochałam, ale bez przesady. Czasami chciałam, żeby ożyło moje aktorstwo i dało mi spokój. Nie chciałam pozorów takich. Siedziałabym nad dokumentami nowej sprawy, gdyby nie moja udawana przyjaciółka. Tak trochę do dwudziestej trzydzieści pojawiłam się w restauracji. Mimo piętnastu centymetrów szpilek byłam mała. Miałam krótkie nogi, więc nie założyłam obcisłej sukienki tylko spodnie ładniejsze. Do tego koszulowa bluzka, żakiet i sznur pereł. Bardziej jak do pracy niż na randkę. Bywa. Podeszłam do stolika zarezerwowanego, usiadłam i przeglądać zaczęłam menu. Miałam czas.

Czterdzieści pięć minut, czterdzieści cztery minuty, czterdzieści trzy.. cholera, czy ten czas musi być przeciwko mnie? - Zmarszczył czoło patrząc na zegarek w samochodzie, niby był kilometr od restauracji ale stał w gigantycznym korku i na pewno przynajmniej piętnaście minut będzie w nim jeszcze stał. Somalijczyk ubrany był w granatowy garnitur, białą koszulę z długim rękawem, czerwony krawat i czarne  buty Tanino Crisci. Poprawił jeszcze w bocznym lusterku włosy, był praktycznie gotów tylko wystarczyło się wreszcie.. ruszyć? Jak na zaproszenie wszystkie auta ruszyły, może to nie było zabójcze tępo ale w trzy minuty był już pod restauracją. Zaparkował swojego czarnego Mustanga Shelby GT500 na jednym z miejsc parkingowych. O nie nie trzeba było się przejmować, było ich tyle co stolików i jeszcze na zapas. Wysiadł z auta i zamknął je włączając przy okazji alarm, wyprostował się i powolnym ale stanowczym krokiem udał się do drzwi restauracji.
Wszedł do środka, rozejrzał się po wnętrzu. Tak szczerze był tu pierwszy raz, mimo gotówki jaką posiadał nie miał z kim udać się w takie miejsce jak to. Bywał w tym kraju wielokrotnie.. Jego rodzice nie żyją, ostatni związek zakończył się dość fatalnie. Najbliższe mu osoby mieszkają za granicą, a on sam nie miał zamiaru tu przychodzić. Na szczęście znajomi umówili go na tą randkę w ciemno, Jordan był im poniekąd wdzięczny ale jeszcze nie wiedział na kogo trafi w gruncie rzeczy. Udał się do pokazanego mu przez jednego z kelnerów stolika i ujrzał.. młodą Japonkę na oko po dwudziestce. Odetchnął głęboko i podszedł do stolika, usiadł na przeciwko kobiety i uśmiechnął się. - Rozumiem że ty jesteś.. Rei, w takim razie mogę powiedzieć że moje imię to Jordan. Trafiłem do dobrego stolika? - Odkaszlnął cicho przyglądając się kobiecie.

Czekałam. Niedługo niby, ale na tyle, żeby zacząć nudzić się obserwacją ludzi wchodzących i wychodzących. Niektórzy tylko po to przychodzili, aby wyjść, kiedy spojrzeli na kartę dań... ...a właściwie na ceny na karcie dań. Niebotycznie wysokie jak za tak małe porcje. Nie miałam dużego żołądka, niewiele jadłam, ale nie najadłabym się tym. W życiu. Ludzie mówili, że o to nie chodziło, bo to miała być uczta dla podniebienia a nie żołądka. Coś w tym może było. Wolałam nie wnikać. Nie chodziłam w miejsca jak to. Rei nie chodziła. Skąd miałaby mieć pieniądze na to? Była ze średniej klasy średniej. Ani bogata, ani biedna. Nie było jej stać z pewnością na wizyty w takich miejscach. Mnie (jako rządowej pracownicy) już tak, ale przykrywka to przykrywka. Do takich restauracji poza tym nie chodziło się samotnie a ja nie miałam ochoty na to, aby zabierać partnera z pracy ze sobą. Był jedyną osobą, którą mogłabym bez wahania, ale nie chciałam. Owszem, ze sobą sypialiśmy, jednakże nic więcej poza tym nie było. Za oficjalne spotkania zniszczyłyby niezależność. Jej poczucie. Takie "to nic więcej". Nie zamierzałam wiązać się z nim, bo dobrze było nam w łóżku, ale poza nim zwyczajnie. No i wiedziałam, że nie byłam "tą jedyną". On moim kimś takim także nie. Dlatego zamknęłam jadaczkę i nigdzie nie zapraszałam go. Od czasu do czasu tylko na niezobowiązujące piwo w podrzędnym barze. Idealne dla kumpli. Nie wiedziałam dlaczego rozkminiałam teraz to, ale mi przerwano. Odłożyłam menu i spojrzałam na kogoś kto usadowił się przede mną na krześle. Nie rozumiałam o co chodzi... ...z początku przynajmniej. Potem pojęłam.
- Chciałeś powiedzieć "niska". Tak? Że ginę pod stolikiem? - niewzruszenie spytałam. Zauważyłam zawahanie, które wzięłam za stałe. Zazwyczaj ludzie zwracali uwagę na mój wzrost. Pierwsza obserwacja. - Tak sądzę. Miło mi... ...wię-ęc... ...kto wplątał cię w to wszystko?

- Nie.. chciałem nie popełnić jednego z głupszych błędów, a mianowicie pomylić czy też przekręcić twoje imię. Byłby to słaby start, tak mi się przynajmniej wydaje. Kto mnie w to wplątał?Mi również jest miło i.. Tak szczerze, dziewczyna mojego znajomego wraz z nim. Byłem poniekąd przeciwny ale jak widać, jestem tu i nigdzie się nie wybieram. Co do wzrostu.. każdy jest taki jaki jest, nie będę wnikał w twoje geny. Przyszedłem na randkę, dlatego zapytam może co chciałabyś zjeść? - Obarczył ją ciepłym uśmiechem i podparł się dłońmi przyglądając się jej dokładnie. Może i była niska, tego zaprzeczyć nie mógł. Ale miała dość ciekawą urodę, twarz smukłą, delikatnie wydęte kości policzkowe.. cóż tu dużo mówić. Somalijczykowi się z wyglądu podobała, chciał na pewno poznać ją bliżej. Może gdzie pracuje, jej charakter no i może ma jakieś zwyczaje? Ale to wkrótce, wkrótce.. przyjdzie na to jeszcze czas, przecież nie ucieknie.. chyba. Ponownie odkaszlnął i zerknął do menu na przeciwko siebie. Serwowali ciekawy wachlarz dań, dla każdego coś dobrego można by powiedzieć. Przejrzał kartę i dodał. - Proponuję Doradę pieczoną w soli morskiej oraz jagnięcinę na ostro z chorizo, nie jest to aż tak typowa droga restauracja. Tu da się dobrze zjeść..
Przynajmniej tak twierdzą moi znajomi, oby mieli rację bo w sumie nigdy tu nie byłem.. ale dania wydają się jakby znajome. Może gdzieś w LA występuje podobna, może to jakaś sieć? - Pytań nasuwało się wiele, ale przede wszystkim wszelką uwagę trzeba zwrócić na Rei.

- Nie ma problemu z moim imieniem. Nie jest skomplikowane. Nawet nie skrót. Rei. Zwyczajnie Rei - powiedziałam za sucho może. Niespecjalnie to robiłam. Mimo wszystko nie byłam zła dwadzieścia cztery na siedem. Zwyczajnie byłam nieprzyzwyczajona do rozmów o pogodzie i dupie Maryni, mimo że biografia Rei opierała się na takich. Kobieta, która miłe konwersacje prowadziła na co dzień. Nie przesłodzone jak jej koleżanki, ale byłabym pewna, że podobnie wyglądałyby, gdyby miała dzieci... ...gdybym JA miała dzieci. Własne albo udawane.
"Ładny mamy dzień. Prawda?"
"Tak, tak. Te chmury są takie... ...ładne."
"Słońce też tak... ...ładnie... świeci."
"Mówiąc o słońcu... ...co u twojej córeczki?"
"Jest pogodna jak zwykle. Dużo je. Śmieje się. Złote dziecko."
"To cudownie. Jaka szkoda, że moje nie jest takie. Ostatnio dużo marudzi, bo dostało wyprysków na pupie."
"Ojej. Jaka szkoda... Daj mu ode mnie pudrowe cukierki i porcelanową figurkę."
"Ojej. Dziękuję, kochana."
Nie, nie, nie. Nie. Od takich stroniłam. Wolałam konkrety. Liczby, statystyki, krótkie odpowiedzi, suche fakty, związłość, zwartość, profesjonalizm. Przechodziłam jako dziecko etap kucyków i tęczy, ale dorosłam. Mimo że wyglądem przypominałam czternastolatkę nadal to charakter uległ zmianie. Dużo rzeczy w moim życiu wydarzyło się na źle. Za dużo, żebym wierzyła w ludzi... ...a jak nie wierzyłam w ludzi to nie lubiłam rozmawiać z nimi. Jasne? Jasne. Było kilka wyjątków w tym mój partner z pracy, ale z resztą umawiałam się po to, żeby utrzymać pozory. Tak samo ta randka. Nie oczekiwałam nic po niej. Miała być pokazaniem, że Rei to nie odludek. Ja nie jestem odludkiem.
- Słaby nie słaby. Ludzie robią to często - odpowiedziałam i nawet uśmiechnęłam się. Nie za mocno. Nie nawykłam do uśmiechów. Prędzej gradowa mina była bliższa mi co można było zauważyć. Nie raz i nie dwa. O dziwo nie teraz. - Randki w ciemno bywają niemiłe - zauważyłam jako komentarz do słów "miło mi". Mi było neutralnie. Wiele potrzebowałam, żeby polubić kogoś, ale sobie nie nagrabił chwilowo, więc znielubić go nie znielubiłam. Patrzyłam na niego jak na obiekt przesłuchania. Jak najbardziej obiektywnie. Robocza maniera. - Zobaczymy jak będzie zresztą - po sobie nie spodziewałam się takiego stwierdzenia. Wyszło mi z ust nim przemyślałam je. Zmieszana spojrzałam w kartę dań. Zaleta bycia niskim i drobnym. Mogłam schować się za kartką. Cholerny skrzat. - Musisz mieć upartych znajomych... ...ale sam też musisz być uparty... skoro tu chcesz zostać. Niełatwo dogadać się ze mną. Jestem szczera. Mówię ci to już. To także moje geny. Jestem w połowie Japonką[/u] - uniosłam brew. Byłam ciekawa jak zareaguje. Dałam mu czas na to i skupiłam się na menu. Nie jadałam w takich miejscach. Postanowiłam przystać na propozycję. - [b]Jeśli polecasz... ...niech będzie. Co do tego? - lubiłam ludziom stawiać wyzwania: Zaproponowałeś danie? Zaproponuj napój, deser i przystawki. Zaskocz mnie.

- Nie mówię że jest, po prostu nie mam pamięci do imion..Rei. - Odkaszlnął w rękaw i wyprostował się przejeżdżając jedną dłonią po włosach. Kobieta miała bardzo specyficzny charakter, a Jordan z minuty na minutę próbował go w jakiś sposób rozgryźć. Udawała tajemniczą, albo taką była. Zauważył uśmiech na jej twarzy, musiało to być dla niej nieco kłopotliwe. Potrafił wychwycić moment w którym ktoś uśmiecha się tak po prostu, a w którym momencie jest to adekwatne do sytuacji. Podrapał się zaintrygowany jej charakterem, był to na prawdę ciężki orzech do zgryzienia. Somalijczyk chciał podołać temu wyzwaniu, musiał dowiedzieć się jak najwięcej o tej osóbce.. po prostu jak tego nie zrobi to nie będzie mógł pójść normalnie spać. - Mam upartych znajomych, dlatego cieszę się że ich mam. Gdyby nie oni, prawdopodobnie moje życie stałoby się nudne.. no i randka w ciemno to kolejna ciekawa opcja, sam bym na to nie wpadł... skoro twierdzisz że nie łatwo się z tobą dogadać, to będę miał równie interesujące wyzwanie, będę chciał Cię rozgryźć. Może mi to wyjdzie, a może nie.. na ile mi pozwolisz na tyle będę próbował. - Obarczył ją zagadkowym uśmiechem, lubił mówić osobą to co myślał. Tak samo jak teraz Rei, nie było opcji by się z nią nie dogadać. Nawet na migi, po prostu musiał.
- W takim razie proponuję do tego kieliszek czerwonego wina, no i może na deser.. figi karmelizowane z dodatkiem lodów czekoladowych? - Zerknął na nią, jakby wszystko co zamawiał było po prostu.. normalnym jedzeniem w typowym dworcowym barze. Jordan nie zachowywał się jak typowy bogaty dupek, miał charakter i potrafił dostosować się do człowieka. No i jest raczej zabawną osobą, duszą towarzystwa.. jak wyjdzie to tu?